Twój były pracodawca może skutecznie zablokować Ci prawo do zasiłku z ZUS-u

Pani Monika jest młodą prawniczką. Przez ponad rok pracowała na podstawie umowy o pracę w jednej z warszawskich kancelarii prawnych. Współpraca nie układała się jednak najlepiej, często dochodziło do sporów i nieporozumień między nią a przełożonym.

Zła atmosfera w pracy odbiła się na jej zdrowiu psychicznym. W końcu, jak opowiada Monika, nie wytrzymała napięcia i zrezygnowała z pracy.

ZUS wstrzymał Pani Monice wypłatę zasiłku chorobowego po tym, jak rozwiązała umowę o pracę, ponieważ nie otrzymała od byłego pracodawcy formularza Z-3. Według Moniki, urzędniczki w ZUS-ie bezradnie rozkładały ręce, twierdząc, że niewiele mogą zrobić z ludzką złośliwością. Były prawnik ZUS uważa jednak, że Zakład nie był całkowicie bezradny i gdyby tylko chciał, mógłby pomóc kobiecie.

Zła atmosfera w pracy odbiła się na jej zdrowiu psychicznym. W końcu, jak opowiada Monika, nie mogła wytrzymać napięcia.

Kiedy Monika rozwiązała stosunek pracy w marcu, od 1 kwietnia 2022 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim. Złożyła wniosek do ZUS o przyznanie świadczeń z tytułu zwolnienia lekarskiego.

Utrzymywała się sama i miała do spłacenia duży kredyt studencki, ponieważ studiowała za granicą. Monika potrzebowała pieniędzy, co widać w jej powyższej wypowiedzi: „Bardzo potrzebowałam tych pieniędzy”.

Ani ZUS, ani pracodawca Moniki nie zakwestionowali jej zwolnienia lekarskiego, ale Zakład wstrzymał jej zasiłek.

Można sprawdzić aktualne informacje o posiadanych zwolnieniach lekarskich na portalu PUE ZUS logowanie.

Zdaniem Moniki, jej były pracodawca nie dopełnił swoich obowiązków, ponieważ wiedział, że nikt nie wyciągnie wobec niego żadnych konsekwencji prawnych. Nie ma przepisów mówiących o złośliwości. Z drugiej strony, Zakład Ubezpieczeń Społecznych przerzucił na nią ciężar uzyskania formularza Z-3.

Zarówno ZUS, jak i Państwowa Inspekcja Pracy rozkładają ręce wobec działań mojego byłego pracodawcy, tłumacząc, że „nie mają instrumentów prawnych umożliwiających im nie tylko skuteczne, ale – co ważne w tym przypadku – szybkie wyegzekwowanie wymaganych dokumentów rozliczeniowych”. – Monika cytuje urzędników.

Jeżeli były pracodawca nie współpracuje z Zakładem, ZUS może przeprowadzić kontrolę doraźną u byłego pracodawcy i we własnym zakresie uzyskać niezbędną dokumentację. Może również wystąpić z wnioskiem o ukaranie płatnika składek, który uchyla się od nałożonych na niego obowiązków.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, jeśli płatnik składek nie dopełni obowiązku złożenia dokumentów związanych z ubezpieczeniami społecznymi i ubezpieczeniem zdrowotnym, podlega karze grzywny w wysokości do 5 000 zł. Zakład Ubezpieczeń Społecznych często powołuje się na ten przepis administracyjny w przypadku nowego obowiązku rejestracji umów o dzieło.

Monika była zatrudniona na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, co mogła udokumentować, dostarczając do ZUS świadectwo pracy. W takim przypadku ZUS jest zobowiązany do wypłaty bezspornego świadczenia na podstawie najniższej krajowej pensji – kwotę 3010 zł brutto pomniejszoną o składki.

Istnieje kilka sytuacji, w których Zakład Ubezpieczeń Społecznych może odmówić wypłaty zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia. Należą do nich:

-prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy

-kontynuowanie działalności zarobkowej lub podjętej działalności zarobkowej stanowiącej podstawę do objęcia dobrowolnym lub obowiązkowym ubezpieczeniem chorobowym

-prawo do zasiłku dla bezrobotnych

-prawo do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego

-brak wymaganego prawem okresu do nabycia świadczenia w trakcie ubezpieczenia

-prawo do dodatkowego świadczenia rodzicielskiego.

W Polsce prawo do zabezpieczenia społecznego jest zagwarantowane w art. 67 Konstytucji. Stanowi on, że obowiązkiem państwa jest zapewnienie obywatelom bezpieczeństwa socjalnego. Ten konstytucyjny obowiązek jest realizowany w ustawie o zabezpieczeniu społecznym („US”), która reguluje zasady uzyskiwania i pobierania świadczeń z ZUS.

Przewiduje skrócony okres pobierania świadczeń w przypadku, gdy osoba ubezpieczona utraciła pracę lub pracodawca rozwiązał z nią umowę z powodu niewystarczającej zdolności do pracy. Okres ten wynosi 6 miesięcy dla osób, które były zatrudnione przez okres krótszy niż 10 lat. Aby otrzymać świadczenia, należy złożyć wniosek przed upływem tego okresu – w przeciwnym razie nikt nie zwróci uwagi na Twoją sytuację i stracisz prawo do pomocy.